این آخرین باربود'دیگر احساسم رابرای کسی عریان نمیکم صداقت یعنی حماقت....
اتل متل با قالی مثل خودم باحالی یه بوس برات میفرستم با طمع پرتغالی.
دیدی امسال چگونه بی توووو تمام شد برگرد....
تا معنای بهار و نو شدن را حس کنم...
برگرد....
آدمی را دیدم
که با سایه ی خود، درد و دل می کرد.
چه رنجی می کشد
وقتی هوا ابری است...
پنجره ها کلافه اند از سنگینی نگاه منتظرم... اگرنمیای انقدر پنجره ها را زجر ندهم، چشمهایم ب جهنم.....
با چشمات دوستت دارم رو تو گوشم داد زدی.
ღ
ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺗﺼﻮﯾﺮﺵ
ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ...
آرزوکن بامن
که اگرزمستان خواست برود
گرمی "دست"تواما باشد
آرزوکن بامن
"ما"ی ما"من" نشود
سایه ات ازسر"تنهایی"من کم نشود...
چه تفاوت عمیقی است
بین تنهایی قبل از نبودنت....
و تنهایی بعد از نبودنت!
دستهایت تنها بالشی است که وقتی سر بر او دارم، کابوس نمیبینم
من ازعطرآهسته ی هوا می فهمم، توباید تازگی هااز اینجا گذشته باشی!!!
دیگرنیازی به دعای دریانیست!
گلدان ها را آب داده ام، ظرفهارا شسته ام، خانه رارفت ورو کرده ام، دنیا خیلی خوب است، بیا!